5 jaar geleden stapten mijn kleine zus en ik op de trein naar Maastricht om daar over te stappen naar, oui, oui, Paris!
Weken van voorpret, planning en schattige hotelletjes boeken, gingen wij eindelijk op de reis die wij al sinds we klein zijn in onze hoofdjes planden. Ken je Mr. Bean? Dat is nou echt jeugdsentiment voor mijn zus en ik. En ken je de film ‘Mr. Bean’s Holiday’? Die reis, dat zagen wij helemaal zitten. Zo gezegd, 5 jaar later gedaan.
Met de trein naar Parijs, om vanuit daar door te reizen naar Marseille, Nice en Cannes. Met mijn middelbare school Frans, een klein rolkoffertje en onze Frans-chicste kleren aan, stappen wij glunderend uit op Gare du Nord in Parijs. Om meteen, jawel cliché nummer 1, ontzettend te verdwalen in het metro station. Als echte Nederlandse toeristen besparen wij die dure taxi en volgen wij de bordjes metro om bij halte Bastion uit te komen. 1,5 uur later, bezweet, roetvegen op het gezicht en met paniek in onze ogen, klauteren wij naar buiten, naar het daglicht. Non merci, geen metro meer voor ons. Vanaf nu alles met de bus!
Al gauw zien wij ons hotel bordje hangen. Opgelucht checken wij in bij, cliché nummer 2, het allerleukste met bloem behangen hotel, bloemengordijnen, bloemenstoelen en gedroogde bloemstukken aan de muur en op de balie met een magnifiek uitzicht (zie foto). Classique Paris.
Met een toeristenkaart onder onze arm geklemd hebben wij de volgende 2 dagen langs de Seine en haar kunstenaars geslenterd, gepicknickt bij de Eifeltoren en de Sacre Coeur. Onder de Arc de Triomphe gewandeld, de tuinen van Versailles bewonderd, wijntjes gedronken op de pont des Arts, de Moulin Rouge opgezocht en heerlijk gelunched in een schattig tentje achter de Notre Dame waar ze de beste croque monsieur ooit hadden. Must do: Le Quasimodo Notre Dame.
We verlangen inmiddels naar frisse lucht en een helderblauwe zee, de fluit van de trein klinkt en we maken een 8 urige treinreis naar Marseille. Het landschap waar de trein door heen dendert veranderd langzaam van de grijze stad, naar de groene natuur en vervolgens naar het korengeel en het blauw van de zee. Onze fijne koffertjes rollen trouw achter ons aan terwijl de meeuwen boven ons vliegen en wij al de zoute zee op onze tong proeven. Ahh, la mer! Een heerlijk luier dagje aan het strand gevolgd door, natuurlijk must do & cliché, uitgebreid uit eten met de fruits de la mer! Na nog een dagje rond getourd te hebben is het lieve kleine kerkje Notre-Dame-de-la-Garde iets waar ik nog regelmatig aan terugdenk. Must do: op het hoogste punt van Marseille is een basiliek gebouwd aan de zuidkant van de oude haven. De kerk is ontzettend kleurrijk en gebouwd in de ere van Maria als beschermheilige van de zeevaarders. Loop het kerkje in en neem rustig de tijd om elk hoekje te bekijken. Alles heeft met schepen en zeevaart te maken, van de schilderijtjes, de kaarsen en tot aan de mozaïeken toe.
We besluiten Marseille weer achter ons te laten en stappen we op de trein naar Cannes, het Franse Hollywood! Nog geen uur met de trein en ondertussen staar je al dromend uit het raam. We hopen wat sterren te kunnen spotten, wat van de befaamde glorie te kunnen proeven. En dat hebben we. Ai. Wat een prijzen in dit sterren stadje. Cliché, als ervaren reizigsters trekken we onze mooiste kleding aan om vervolgens een heerlijke pizza af te halen en deze op te smikkelen onder de sterren op het strand. Om daarna te shinen met een veel te dure cocktail in je hand in een hippe club á la Saint Tropez. Maar niks mag minder af doen aan Cannes. Wanneer je weet dat je het 3e steegje moet nemen achter de grote clubs, de levensechte muurschilderingen briljant gemaakt zijn en je het handje op de grond van Julie Andrews hebt gevonden is Cannes op een hele andere manier glamorous (must do!).
En dan mijn favoriet. Nice. Vanaf het eerste moment dat mijn nieuwe schoenen uit Parijs de grond aanraken, ben ik verliefd. Elk huis heeft een ander kleur en ons hotel heeft een ouderwets liftje waar je de metalen hekken van moet sluiten. Na een mooi avondje stappen in het oude centrum (must do) weten wij het zeker. Dit is onze stad. Hele dagen vergapen wij ons aan de lieve kleine steegjes, de bergen kruiden op de markt en gedroogd fruit. Must do en voor ons inmiddels een cliché: verdwaal. Kijk om je heen, ruik de kruidige geur vermengd met de lucht van de zee, laat je uitnodigen door het ene steegje en loop dat andere kleine fruitwinkeltje maar eens binnen. Zo leer je Nice het beste kennen.
Met de trein langs de Cote d’Azur, je ziet zoveel meer dan in het vliegtuig en je ontmoet ook zoveel meer mensen die deze mooie streek maken tot wie hij is. Cote d’Azur, j’adore!
